Weer een stapje verder

Wat een dag… Vorige week donderdag 12 maart, de dag dat we met het hele team naar de stand van zaken bij de vernieuwbouw zijn gaan kijken. Ongelooflijk, om te zien wat er nu al staat en hoe het er uit gaat zien. Je kunt je amper voorstellen dat we over afzienbare tijd in een nieuw gebouw zitten. Het zag er zo imposant uit, dat de ‘oohhs’ en ‘aawwws’ geregeld te horen waren. Als je ziet hoe groot de gymzaal gaat worden, en hoe prachtig de lokalen gaan worden (als je ze ziet, ga je ze vanzelf ‘leerruimtes’ noemen, zo mooi en ruim gaan ze worden!).

We kregen een rondleiding door de uitvoerder, dus hij kon overal vertellen over het hoe en waarom. Er werden weinig vragen gesteld, want Frank en Melchior van de schoolleiding konden het haarfijn uitleggen. Ieder hoekje, nisje of trapje krijgt een functie of heeft wel een achterliggende idee. Geweldig om te zien hoe er met man en macht gewerkt en gedacht wordt over zoiets ‘gewoons’ als een school. Want een school is nooit zomaar een gebouw natuurlijk. Het is de plek waar je vele jaren van je leven doorbrengt. Hoe bijzonder is het dat we volgend jaar alle kinderen mee mogen nemen naar een prachtige school, dat ons nieuwe ‘thuis’ zal gaan worden voor een flink aantal jaren/decennia. De docentenkamer krijgt zelfs een entresol met werkplekken, dus we kunnen straks rustig werken zonder de drukte van alledag om je heen te hoeven horen.

‘Vol verwachting klopt ons hart’, dat was wel zo’n beetje de stemming die er algemeen voelbaar was.